Yok kardeşim benim zamanım yok
Ürün Detay
Çağımızın hastalığı zaman yada zamansızlık mı demeli. Ne zaman sabah ne zaman akşam bugün haftaiçiyken yarın haftasonu. Bin türlü koşuşturma arasında kendimize zaman ayıramazken mutfağa yemek pişirmeye hele birde yoğurt, kefir, hatta peynir yapmaya zaman bulmak…. Yok kardeşim yok benim zamanım yok.
Sağlıklı beslenmek, kendimizi sevdiklerimiz sağlıklı beslemek oldukça zaman, emek ve enerji isteyen bir uğraş. Uğraş diyorum çünkü artık yemek yemek bir kültürden, bir zevkten çıkıp karın doyurma işlemi haline gelmiş durumda.
Akşam iş çıkışı ne bulduysak, yanına ne koyduysak yemek. Sağlıklıymış, bu bunun yanına yakışmazmış, yanında yoğurtsuz yenmezmiş düşünmeden ne varsa doymak için yemek. Sebze zor elbette, yıkayacaksın ayıklayacaksın güzel pişirmek için uğraşacaksın, zaten çocuklarda yemiyor boşveeer. Ne kolaysa ne çabuksa pişir gitsin. Elbette bu pişenlerin çoğu damak tadımıza, göz zevkimize hitap etmiyor. Etmedikçe de evden uzaklaşıp bu seferde dışarda, bütçemiz neye el verirse, gözümüze ne güzel gözüküyorsa sağlık lezzet hak götüre onu yemeğe başlıyoruz.
Biz herşeyi başkasına devreder olduk, çocukların eğitimini öğretmenlerine, evlerimizin düzen ve temizliğini yardımcılara, yemeklerimizi restoranlara, fast foodçulara, sağlığımızı doktorlara. Peki biz kendimiz çocuklarımız için ne yapıyoruz? Duydum evet haklısınız para kazanıyoruz. Ne için peki ? İyi yaşamak için değil mi? Sağlıklı mutlu olmak için…
Ama neden sürekli hapşırıp tıksırıyoruz? Neden sürekli yorgunuz? Doktora, ilaca verdiğimiz para, harcadığımız zaman hesabını tutabiliyor muyuz? Bir yerlerden başlamak lazım değil mi? Mesela ilk önce alışveriş merkezlerinde geçirdiğimiz zamanı azaltarak denesek? Gitmeyince görmeyiz. Alışveriş yapmayız. Ihtiyacımız olmadığı halde görüp beğenip aldıklarımıza harcadığımız nakdi vakti sağlıklı birşeyler pişirmeye harcasak olmaz mı? Açık havada dolaşsak, spor salonlarına tıkılmasak. Yada televizyonları kapasak ailecek bir şeyleri sıcacık mis kokulu kahveler eşliğinde paylaşsak.
Ipek bezelye ayıklamaya bayılıyor. Bu onun küçük kas gelişimini el kol koordinasyonunu arttırırken benimde çok işime yarıyor. Biraz ortalık kirleniyor ama olsun televizyon karşısında cips yemiyor ya.
Herkesin severek yaptığı bir şey vardır. Mesela yoğurt, işe yoğurtla başlamak çok eğlenceli. Yok ben ısıtamam uğraşamam derseniz Viili var. Sütü marketten al, eve getir içine viiliden bir kaşık at dursun, akşama buzdolabına koy. Sabah içine meyve doğra işte kahvaltın hazır. Çocuklara meyveli yoğurt almaktan daha kolay. En önemlisi içinde ne var sen biliyorsun onlar değil. Senin denetiminde, kontrolünde. Onların insafında değil.
Bir tanesini evde yapmaya alışınca hop ikincisine geçiyorsun, sonra belki üçüncüsüne. Alışınca zaten yenisini denemek istiyorsun. Bu hiç şaşmıyor. Ama bunları yapınca zaman alışverişe, televizyona, can sıkıntısından ona buna sarmaya yetmiyor, bak önceden uyarayım. Nerden mi biliyorum? Denemesi bedava.
